Ήταν θέμα χρόνου όπως φάνηκε ο κορονοιός να κάνει έντονη την εμφάνισή του και στην Αλεξάνδρεια. Τις τελευταίες μέρες οι δημοσιεύσεις που αφορούν τα κρούσματα πληθαίνουν με αποτέλεσμα η ανησυχία πολιτών και αρχών να κορυφώνεται (αυτές οι γραμμές γράφτηκαν πριν το μινι lockdown στην Ημαθία). Μετά το καθολικό lockdown που επιβλήθηκε στις αρχές Μαρτίου του 2020, επιδείξαμε ιδιαίτερη σύνεση, προσαρμοστήκαμε στα μέτρα και το αποτέλεσμα ήταν - η Ημαθία αλλά και η χώρα να γίνει πρότυπο στην αντιμετώπιση της πανδημίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως, ως αντίβαρο της ψυχολογικής πίεσης που υπήρξε εκείνο το διάστημα, αρκετοί κατέφυγαν σε μια…

  Κυριάκος Αθανασιάδης Αντί άλλου κειμένου σήμερα, διαβάστε —και, παρακαλώ, κοινοποιήστε— το συνταρακτικό αυτό κείμενο του εντατικολόγου του Μπέργκαμο, Ντανιέλε Ματσίνι. Τη μετέφρασε στα αγγλικά η επίσης γιατρός Σύλβια Στριντζίνι, επιδημιολόγος, και την ανέβασε στο Twitter της. Καθώς διακινήθηκε πολύ, έφτασε και στα δικά μας αυτιά. Η καλή συνάδελφος Χρύσα Φραγκιαδάκη πήρε την πρωτοβουλία να τη μεταφράσει, σημειώνοντας μάλιστα στην ανάρτησή της: «Το μεταφράζω επιτόπου χωρίς καμιά αξίωση γλωσσικής καλλιέπειας, για να διευκολύνω όσους φίλους ενδιαφερθούν αλλά τους είναι κουραστικό ή δύσκολο το αγγλικό κείμενο». Ζήτησα την άδεια της συναδέλφου, η οποία σημείωνε επίσης προλογικά: «Εύχομαι να διαδοθεί όσο πιο…

Ήρθα από θεσσαλονίκη, την δεκαετία του 90, και έμεινα Αλεξάνδρεια. Παντρεύτηκα εδώ. Αρχικά ενθουσιάστηκα. Είχα κουραστεί με τον ρυθμό ζωής της Θεσσαλονίκης και μου άρεσε η επαρχιακή πόλη. Γνώρισα αρκετά αξιόλογα άτομα. Έκανα οικογένεια εδώ. Μια «ήσυχη» πόλη για να χτίσεις την οικογένεια, την δουλειά, με κάποια ωραία μαγαζάκια για καφέ, μέσα στη φύση, με άψογη ρυμοτομία, με ένα θέατρο, με απλούς ανθρώπους, αγρότες ως επί το πλείστον . Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν… Μεγάλωσα και εγώ.. και ωρίμασα (σε ορισμένα θέματα μόνο …σε άλλα είμαι ακόμη έφηβος). Δούλευα πολύ και αυτό είχε σαν συνέπεια , να μην παρατηρώ…

  Στην δεκαετία του 50’ σε όποια χωριά του Ρουμλουκιού έτυχε να φιλοξενούνται πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και του Πόντου, συνηθίζονταν το παιδικό «παιχνίδι» του πετροπόλεμου μεταξύ των ντόπιων και των προσφυγόπουλων. Κάθε απόγευμα στα ''σύνορα'' του συνοικισμού το χωριό κηρύσσονταν σε εμπόλεμη ζώνη. Η συνήθεια βέβαια του πετροπόλεμου, δεν εξέλειψε με την ενσωμάτωση των προσφύγων στην ελληνική κοινωνία, αντίθετα συνεχίστηκε μέχρι και την δεκαετία του 70’ που μεγαλώνανε και οι μελλοντικοί γονείς – διώκτες των σημερινών προσφύγων. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι όλα τα επιχειρήματα περί μολυσματικών ασθενειών, (πρωτίστως από ανθρώπους που είναι του…

  Έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον η τοποθέτηση του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του δήμου Αλεξάνδρειας Ηλία Ιακωβίδη κατά την προηγούμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, από την άποψη ότι επαναφέρει ένα παράδοξο που δεν έχει απαντηθεί μέχρι σήμερα. Αυτό της ιδιωτικοποίησης της αποκομιδής απορριμμάτων. Στην τοποθέτησή του λοιπόν ο κ. Ιακωβίδης είπε ότι «η εκχώρηση λειτουργιών σε ιδιωτικά κεφάλαια, το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται στην καθαριότητα, τη διαχείριση και την αποκομιδή, στο μεγάλο φιλέτο της ανακύκλωσης που είχαν ήδη ιδιώτες είναι παιχνίδι εκατομμυρίων με χοντρά συμφέροντα.»   »Παράλληλα προωθεί την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών των δήμων, δίνοντας τη δυνατότητα στο Δημοτικό Συμβούλιο,…

  Τα τελευταία χρόνια συνέβησαν αλματώδεις εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας, τόσο στις διάφορες επιστημονικές παρατηρήσεις και θεωρίες αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Instagram, κλπ). Το διαδίκτυο δημιουργήθηκε αρχικά από επιστήμονες (κυρίως του CERN) με σκοπό την ανταλλαγή πειραματικών δεδομένων. Αργότερα εξαπλώθηκε και κυριάρχησε στην καθημερινή ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτή τη στιγμή κυριαρχούν δύο σοβαρότατα προβλήματα, που αφορούν όλους μας : Ο εθισμός και οι κίνδυνοι από το Facebook. (κυρίως την νεολαία) Το Διαδίκτυο καλύπτει συγκεκριμένες ψυχολογικές ανάγκες ενός ατόμου (Δεν αναφέρομαι στην χρήση του ως επαγγελματικό εργαλείο) . Ένα από τα χαρακτηριστικά του μέσου είναι ότι μπορεί…

  Εντυπωσιάζεται κανείς από το δέος τον έκδηλο θαυμασμό και την φόρτιση με τα οποία προφέρεται η λέξη «ανάπτυξη» από αγορεύοντες, πολιτικούς και μη. Το ίδιο δέος που αυγάζει στα πρόσωπά τους εμφιλοχωρεί και στις δηλώσεις των συμβούλων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με την ίδια απροκάλυπτη διέγερση, προτάσσουν κι αυτοί τον οίστρο τους για ένα συνεχές και αόριστο αναπτυξιακό «έργο». Είναι ν΄ απορεί κανείς με τoν αγχωτική προαίρεση που διαχέεται από τους τίτλους των εφημερίδων, η ίδια που ενδημεί στις συζητήσεις των απανταχού αντιπολιτεύσεων, κυρίως, για το τάδε leader που χάνεται, για το δείνα κονδύλιο που δεν απορροφήθηκε, για την ανεπάρκεια…

  Το διυπουργικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019, αφορούσε μεταξύ άλλων στην κατάργηση της ανομίας στα πανεπιστήμια, στις ρυθμίσεις σε Δήμους και Περιφέρειες ώστε να μπορούν να κυβερνηθούν μετά τα σοβαρά ζητήματα που προκλήθηκαν με την απλή αναλογική στους, αλλά και σε άλλα ζητήματα, όπως κοινωνικά θέματα σε σχέση με τα φάρμακα σε χρονίως πάσχοντες, μείωση χρόνου συντάξεων και μείωση επιτοκίου στις οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Ως βουλευτής Ημαθίας με τη Νέα Δημοκρατία και ως μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, που ασχολείται με θέματα των Υπουργείων Παιδείας & Θρησκευμάτων και Πολιτισμού & Αθλητισμού, μετείχα στην…

    «...Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;     Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…» Ο ποιητής και μουσικοσυνθέτης μας, Διονύσης Σαββόπουλος, επίκαιρος όσο ποτέ, αποτυπώνει εύγλωττα την κραυγή αγωνίας της νεολαίας μας. Ανήκω στη νέα γενιά και γνωρίζω πολύ καλά την ανασφάλεια που βιώνει, αλλά και την αγωνία  για ένα καλύτερο μέλλον.    Σήμερα δυστυχώς οι νέοι στερούνται τα αυτονόητα. Στερούνται ένα σύγχρονο, σταθερό εκπαιδευτικό σύστημα, που θα συνδέεται με την αγορά εργασίας και που δε θα αποτελεί πεδίο παντός τύπου ιδεοληψίας. Φοιτούν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, που παρά το αξιόλογο προσωπικό και πρόγραμμα σπουδών τους, έχουν μετατραπεί σε…

  Τα τελευταία δέκα χρόνια η Ελλάδα βιώνει μία από τις δυσκολότερες περιόδους οικονομικής ύφεσης και αναπτυξιακής στασιμότητας, με πολλές αρνητικές επιπτώσεις σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής των ελλήνων πολιτών. Οι αγωνίες της καθημερινότητας και η αβεβαιότητα για ένα βιώσιμο μέλλον, ακόμη και για την εξασφάλιση των βασικών αγαθών, απασχολούν σχεδόν αποκλειστικά τον νεοέλληνα του σήμερα, παραβλέποντας τις περισσότερες φορές τα προβλήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον και την ενεργειακή πολιτική. Μήπως όμως μια στοχευμένη ενεργειακή πολιτική θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για μετάβαση σε μια βελτιωμένη καθημερινότητα των συμπολιτών μας υπό όρους οικονομίας, προστασίας περιβάλλοντος, δημόσιας υγείας…