Η ωμή αλήθεια για τα ψίχουλα των de minimis αποζημιώσεων και το      μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ στους αγρότες της Ημαθίας   Στις 15 Δεκεμβρίου 2018, με αφορμή τον αρχικό αποκλεισμό των συμπύρηνων ροδακίνων από τις αποζημιώσεις και τα ψίχουλα που είχαν ανακοινωθεί για τα επιτραπέζια ροδάκινα, είχα επισημάνει με δήλωσή μου τον εμπαιγμό της κυβέρνησης Τσίπρα κατά του αγροτικού κόσμου της Ημαθίας. Η άποψη που τότε διατύπωσα πως πρόκειται για έναν “κατά συρροή εμπαιγμό του αγροτικού κόσμου”, δυστυχώς επιβεβαιώθηκε μια ακόμη φορά, από τις τελικές αποφάσεις για τις de minimis αποζημιώσεις των ροδακινοπαραγωγων. Μια υπόθεση που οι τοπικοί και κεντρικοί…

  Θα προσπαθήσω να σχολιάσω ένα θέμα που τέθηκε από τους πολίτες και δημοσιεύτηκε εδώ στο Roumlouki.gr. Αυτό το φαινόμενο που παρατηρείται με τους κάδους, είναι πολύ ενδιαφέρον και υπάρχουν αρκετές ερμηνείες: Ψυχολογικές και  κοινωνικές. Θα αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες. Δεν υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια, ακριβώς επειδή, πρόκειται για ένα σύνθετο πρόβλημα, που αφορά και ξεχωριστά τον καθένα αλλά και σαν ολική λειτουργία της τοπικής κοινωνίας. Κοινωνική αδιαφορία μέσα στο πλαίσιο που προάγει η κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής μας που είναι ο ακραίος ατομικισμός. Η μη-συνοχή της τοπικής κοινωνίας όσον αφορά τα κοινά προβλήματα Μεσσιανισμός : Κάποιος άλλος (γενικά και…

  Οι γονείς και η πορεία του εφήβου προς την ανεξαρτησία Καθώς το παιδί πορεύεται προς την εφηβεία και την ενηλικίωση αναζητά όλο και περισσότερη ελευθερία. Ο προσωπικός του χώρος και χρόνος γίνεται πιο σημαντικός τόσο εντός όσο και εκτός σπιτιού. Αρχίζει πλέον να διεκδικεί εξόδους χωρίς τους γονείς αλλά με παρέες συνομηλίκων. Η «σύγκρουση» με τους γονείς είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Όσον αφορά τους γονείς : μπορεί να υπάρχουν ανάμεικτα  συναισθήματα: χαρά και υπερηφάνεια που το παιδί τους μεγαλώνει αλλά ταυτόχρονα φόβος και άγχος για τις δυσκολίες και τους κινδύνους που μπορεί να συναντήσει.  Πώς μπορούν λοιπόν οι γονείς να αντιμετωπίσουν την ανησυχία τους και παράλληλα να προστατεύσουν…

  Με ανησυχία αλλά και αγωνία η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω από το λεγόμενο «Μακεδονικό».   Προσέρχομαι στον δημόσιο διάλογο όχι προφανώς ως ειδικός αλλά ως ενεργός πολίτης με καθαρή πολιτική ταυτότητα και ασφαλώς χωρίς ενοχές ή προκαταλήψεις.   Σπεύδω επίσης να δώσω εξαρχής κάποιες πληροφορίες και συνιστώ στους κακόπιστους όταν αργότερα διαφωνήσουν με την άποψη μου να ξαναδιαβάσουν αυτή την παράγραφο.   Ήμουν ο αντιδήμαρχος Βέροιας με -Δήμαρχο τον Α. Βλαζάκη- στις αρχές της δεκαετίας του’90, που μαζί με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας Γ. Χασιώτη, τον Δ. Βλαχόπουλο και τον αείμνηστο Σ. Παναγιωτίδη…

  Η γκρίνια που εκφράστηκε από πολίτες αλλά και πολιτικούς για τις χιονοπτώσεις των τελευταίων ημερών εγείρει κάποια ερωτήματα: Είναι δικαιολογημένη; Ποιοι γκρινιάζουν; Έχει ευθύνες ο δήμος Αλεξάνδρειας; Καταρχήν είναι δικαιολογημένη. Οι δημότες έχουν κάθε δικαίωμα να ασκούν κριτική για την αποτελεσματικότητα ή μη του μηχανισμού που είναι αρμόδιος για τέτοιες έκτακτες περιστάσεις. Αυτοί πληρώνουν. Όσον αφορά τον βαθμό που ασκείται αυτή η κριτική, είναι υπεύθυνος ο καθένας. Όλοι κρινόμαστε άλλωστε. Ακούσαμε για παράδειγμα υποψήφιο δήμαρχο να ασκεί κριτική για την κακή αντιμετώπιση της χιονόπτωσης από την πλευρά του δήμου, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος δεν πήρε ένα φτυαράκι…

  Πολλά θα μπορούσε να πει και να αναλύσει κάποιος, με ειλικρινή και αυτοκριτική διάθεση, για τον τρόπο ζωής των σύγχρονων Ελλήνων. Βασική προυπόθεση όμως είναι να θέσει και τον εαυτό του (μου) στην αναλυτική παρατηρησιακή ακρίβεια ενός  κοινωνικού «μικροσκοπίου». Αλλά λόγω της αρχής της απροσδιοριστίας του Heisenberg, δεν υπάρχει κάποιο όργανο ή μέθοδος (συνήθως στατιστική), που θα μπορούσε να μετρήσει με ακρίβεια, ταυτόχρονα, τις διάφορες κοινωνικές παραμέτρους. Αυτές είναι: Η Εργασία, η Κοινωνική συμπεριφορά, η Αλληλεγγύη (ή η έλλειψη της), η Αντίσταση σε θεμελιώδη ζητήματα καταστροφής του κοινωνικού ιστού (μισθοί, ασφάλιση, δημόσια υγεία), η Παιδεία, η συμμετοχή στα κοινά…

  Η σημασία της κριτικής σκέψης στον σύγχρονο άνθρωπο Σκέφτηκα να γράψω το παρόν άρθρο, με αφορμή του άρθρου που δημοσιεύτηκε εδώ, στο roumlouki.gr σχετικά με κάποιο γεγονός, που υποτίθεται ότι συνέβη στο κέντρο υποδοχής προσφύγων, με τίτλο « Τι συμβαίνει με το “ξηλωμένο”  εκκλησάκι στο 722 ΤΜΧ Αλεξάνδρειας». Αλλά, δεν θα αναφερθώ στο συγκεκριμένο γεγονός παρά θα σχολιάσω, γενικότερα, τον τρόπο σκέψης ορισμένων ανθρώπων, απέναντι σε «πληροφορίες» που δέχονται. Παρά την αλματώδη ανάπτυξη της Επιστήμης, ειδικά τα τελευταία 100 χρόνια, ένα μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού, εξακολουθεί να διακατέχεται από ιδεοληψίες και πεποιθήσεις οι οποίες, εντάσσονται στα πλαίσια της…

  Τον Οκτώβρη του 2015  το Υπουργείο Οικονομικών έστειλε έγγραφο προς το Δήμο Βέροιας με θέμα τη συγχώνευση των Τελωνείων Βέροιας και Σκύδρας και την εγκατάσταση του νέου τελωνείου στις κτιριακές εγκαταστάσεις και χώρους της ΑΜΑΛΘΕΙΑ Α.Ε.  Προς την κατεύθυνση αυτή, το Υπουργείο ζήτησε πριν την έκδοση της σχετικής Απόφασης συγχώνευσης, στοιχεία από τον δήμο Βέροιας και την Περιφερειακή Ενότητας Ημαθίας που αφορούν τη δωρεάν παραχώρηση της χρήσης. Μου ζητήθηκε από το δήμαρχο λόγω της γνωριμίας και σχέσης με τον τότε Αν.Υπουργό κ.Αλεξιάδη για το θέμα αυτό να κλειστεί ραντεβού στο Υπουργείο. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε στις 31/10/2015 με την παρουσία όλων των…

  Tου Τάσου Ι. Αβραντίνη* Πραγματική αυτοδιοίκηση σημαίνει πρωτίστως ότι οι τοπικές κοινωνίες διαχειρίζονται αυτές και μόνον τα του οίκου τους. Περαιτέρω η αυτονομία των δήμων εδράζεται στην αρχή της ευθύνης. Η πρόταση είναι απλή και ουσιώδης: Καταργούνται όλοι οι φόροι που βαρύνουν την κατοχή ακίνητης περιουσίας (συμπεριλαμβανομένου και του ΤΑΠ). Καταργούνται και οι περίφημοι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (ΚΑΠ), η βασική δηλαδή επιδότηση του κράτους στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης (2,4 δισ. ευρώ για το 2018), καθώς και οι πάσης φύσεως τακτικές ή έκτακτες κρατικές ενισχύσεις προς αυτούς. Εξαιρούνται οι τοπικοί φόροι (κατανάλωσης επί το πλείστον), που απλώς εισπράττονται από το…

  Θα διαλέγατε μια πόλη σαν την Αλεξάνδρεια για να μεγαλώσετε τα παιδιά σας; Εγώ την διάλεξα αλλά έκανα λάθος. Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει. Τι κάνει ένας νέος, ένας έφηβος εδώ; Μπαράκια, φραπεδάκι και ίντερνετ καφέ. Α! και μηχανάκια με άπειρο θόρυβο. Ευτυχώς υπάρχει η βιβλιοθήκη, η οποία ποτέ δεν κατάλαβα για πιο λόγο δεν λειτουργεί και τις πρωινές ώρες... είναι μια όαση μέσα στην ποδοσφαιροποίηση της κοινωνίας αυτής. Υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος που όλοι διπλοπαρκάρουν γιατί νοιώθουν βασιλιάδες, αντί να περπατήσουν 10 βήματα. Κάποτε μου είπε κάποιος το εξής: πήγα να πάρω το γιο…