Είναι βασανιστικό το ερώτημα πώς αφανίστηκε μια μικρή κοινωνία μέσα σε λίγες ώρες από μια φονική πυρκαγιά λίγα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της Αθήνας, όπου εδρεύουν οι πιο ισχυρές υπηρεσίες της χώρας, που διαθέτουν τους καλύτερους εξοπλισμούς και τα πιο σύγχρονα επιχειρησιακά μέσα αλλά και τα αντίστοιχα επικοινωνίας και συντονισμού. Το ερώτημα γίνεται ακόμη βασανιστικότερο αν στα παραπάνω πλεονεκτήματα της Αττικής προσθέσουμε τα δεκάδες μέσα μαζικής ενημέρωσης που συνήθως μεταδίδουν ζωντανά τα γεγονότα, εκατομμύρια σχεδόν κινητά τηλέφωνα και άλλα ψηφιακά μέσα ενημέρωσης καθώς και τα κλασικά, όπως ραδιόφωνο κ.λπ. Γιατί αφέθηκαν αβοήθητοι χιλιάδες άνθρωποι, ενώ μπορούσε να κινητοποιηθεί…

  Του Χρήστου Χωμενίδη Καγχασμό μόνον -πικρό καγχασμό- προξενούν οι όψιμες ρητορείες της κυβέρνησης πως θα πατάξει δήθεν την αυθαίρετη δόμηση, ότι θα βάλει σε οικιστική τάξη τη χώρα. Εκείνοι που αρνούνταν λυσσαλέα κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια... Εκείνοι που μοσχοπουλούσαν το παραμύθι ότι η Ελλάδα ήταν ένας παράδεισος, όπου όλα πήγαιναν ρολόι, ώσπου αίφνης οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους την έζεψαν χωρίς λόγο στα μνημόνια... Εκείνοι που στυγνά εμπορεύονταν την ελπίδα, που προσκυνούσαν, που έγλειφαν τον λαό για να υποκλέψουν την ψήφο του... Ανακάλυψαν πάνω στις στάχτες τις χρόνιες κοινωνικές στρεβλώσεις κι αποφάσισαν -λέει- να τις θεραπεύσουν κατεπειγόντως.  Οι…

Τίποτε. Η Ορθόδοξη Αυτοκρατορική Παλαιστινιακή Ενωση που κτίζει εκεί εκκλησίες με τις ευλογίες του τοπικού δεσπότη κάθε άλλο παρά παλαιστινιακή είναι. Εχει την κεντρική έδρα της στη Μόσχα και ελληνικό παράρτημα στη Μακεδονία. Ποιοι τη διοικούν και πώς έφτασε η χάρη τους στην Ημαθία Χριστίνα Ταχιάου Χριστίνα Ταχιάου Πηγή: Protagon.gr Χριστίνα Ταχιάου protagon.gr Ενας φιλόδοξος Μητροπολίτης, άρχοντας στη Βέροια, ο οποίος δεν κρύβει ότι απολαμβάνει τις σχέσεις του με ρώσους παράγοντες αλλά αρνείται σθεναρά ότι αυτό επηρεάζει την στάση του υπέρ των συλλαλητηρίων. Ενας διευθυντής του «Ακτορα» Ρωσίας και Σερβίας, καταδικασμένος στην Ελλάδα για απάτη, πρωταγωνιστής σε μια σειρά από…

  Πολλοί φίλοι στο fb, ορισμένα πολιτικά πρόσωπα και ένα γνωστό εκπαιδευτικό blog, ανέδειξαν πρόσφατα με σχετικές αναρτήσεις τους το ζήτημα που προέκυψε με ορισμένα εκθέματα που φιλοξενούνται στο «Βλαχογιάννειο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα» Βέροιας. Επειδή το ζήτημα έχει και Εκπαιδευτική διάσταση, θεωρώ αναγκαίο να γίνουν γνωστά, και προς όλους,τα εξής: Τον περασμένο Ιούνιο, και μετά από έγγραφο του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) που μου κοινοποίησε ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, επισκέφθηκα, με την ιδιότητά μου, το εν λόγω Μουσείο το οποίο στο ισόγειό του περιλαμβάνει μια αξιόλογη συλλογή από την ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα. Στον 2ο όροφο, περιλαμβάνονται…

  Ο Νίκος Καρανικας είναι σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού. Ως εκ τούτου τα λόγια του έχουν ειδικό βάρος. Όταν αποκαλεί τους συντοπίτες μου αμόρφωτα εθνίκια δεν είναι απλα ένας φανατικός ψηφοφορος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ένα τρολ του διαδικτύου. Είναι το δεξί χέρι του πρωθυπουργού και ως εκ τούτου έπρεπε να προσέχει διπλά. Γιατί τα λόγια του δίνουν τον τόνο και προκαλούν πόλωση και διχασμό των Ελλήνων σε εθνίκια και θολοκουλτουριαρηδες, σε μια περίοδο που η Ελλάδα χρειάζεται συνεννόηση και ομαλότητα. Όλα όσα ήθελε πραγματικά να πει ο Καρανικας μπορούσε να τα πει χωρίς όλες αυτές τις επιθεσεις.Το πολυποίκιλο ψηφιδωτό…

  Σκέψεις για μερικές καινοτομίες στο νόμο για την Αυτοδιοίκηση Καθώς προχωρά η διαβούλευση για προτάσεις για ορισμένες αλλαγές που ενδέχεται να βοηθούν στη σχετική συζήτηση. Θέσπιση ορίου δύο θητειών κατ’ ανώτατο όριο για κάθε αιρετό αυτοδιοικητικό αξίωμα. Η μονοπώληση της αντιπροσώπευσης των πολιτών από μια στενή κάστα επαγγελματιών πολιτικών είναι πηγή κακοδαιμονίας, διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων. Η εναλλαγή προσώπων θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων. Καθιέρωση ασυμβίβαστου μεταξύ εκτελεστικών και μη οργάνων. Οι αντιδήμαρχοι (αντιπεριφερειάρχες) δε θα πρέπει να είναι μέλη του δημοτικού (περιφερειακού) συμβουλίου, που ελέγχει της πράξεις τους. Συναφής είναι και η ιδέα να απαγορευτεί σε…

  του Παναγιώτη Παστουσέα* Με αφορμή τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων, ξεφύλλισα ξανά το βιβλίο που πολλοί από εμάς διαβάσαμε στα παιδικά μας χρόνια, «Στα Μυστικά του Βάλτου». Όπως είναι γνωστό η ιστορία του βιβλίου εξελίσσεται στην λίμνη των Γιαννιτσών, που αργότερα αποξηράνθηκε και στην οποία λαμβάνουν μέρος συγκρούσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Βουλγάρων Κομιταζίδων Εξαρχικών που είχαν σκοπό την Βουλγαροποίηση των χριστιανικών πληθυσμών και την επιβολή στα χώρια της Μακεδονίας (τότε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, προφανώς κατόπιν πιέσεων της Ρωσίας που έπαιζε τότε το χαρτί του…

  Η Ημαθία έδωσε μεγάλο φόρο αίματος στον Μακεδονικό Αγώνα για την φυσική επιβίωση του Ελληνόφωνου, Σλαβόφωνου και Βραχύφωνου Ελληνισμου στα πάτρια εδάφη. Υπάρχουμε σήμερα ελεύθεροι χάρη στους αγώνες αυτών των ανθρώπων. Οι παππούδες όντας αγράμματοι οι περισσότεροι στα χωριά με μπροστάρηδες τους παπάδες, τους δάσκαλους, τους προύχοντες και τους Μητροπολίτες μας, κατόρθωσαν βιώνοντας διώξεις, σφαγές, λεηλασίες και πυρπολήσεις των χωριών τους, να κρατήσουν όρθιο τον Ελληνισμό σε αυτή την Μακεδονική γη, μέχρι την απελευθέρωση της το 1912. Δεν εκβουλγαρίστηκαν, παρόλα τα δεινά τους. Στην φωτογραφία των παλαιμάχων, μπροστά, εικονίζεται ο Ιερέας Κων/νος Παπακωνσταντίνου (παλιό επίθετο Βενιόπουλος), από το Ρουμλουκιώτικο…

  Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, έμαθε να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις μένοντας κρυμμένη πίσω από συλλογικότητες και ξεπερασμένα σύμβολα, προκειμένου να συνεχίζει να αρνείται την πραγματικότητα, που όλο της χτυπάει την πόρτα, αλλά κανείς δεν της ανοίγει. Αντίθετα, σε κάθε χτύπημα της εξώθυρας, ξεφυτρώνει κι ένας ακόμα ‘’πολιτιστικός’’ σύλλογος. Σε κάθε θανατηφόρο τροχαίο στους δρόμους μας, κι ένα εκκλησάκι. Και όλα αυτά ως τρόπος διαφυγής από το πραγματικό. Αλήθεια, πόσο μας βοήθησαν όλα αυτά να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της εποχής μας; Αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις, ελάχιστα. Μάλλον συνεχίζουμε ακάθεκτοι: Όσο περισσότεροι σύλλογοι, τόσα περισσότερα λάβαρα άρνησης. Όσο περισσότερα…

Όταν οι λέξεις, οι προτάσεις και τα επιχειρήματα αντικαθίστανται από κλωτσιές, μπουνιές, βρισιές και γρυλλίσματα, τότε καταλαβαίνεις ότι κάτι ιδιαίτερο έχει αυτή η δημοκρατία στην οποία ζούμε. Είναι «ελληνική». Είναι η δημοκρατία που υπάρχει μόνο κατ’ όνομα και της λείπει η ουσία. Είναι η δημοκρατία που λείπει από την κοινωνία μας, από την γειτονιά μας ακόμα και από την οικογένεια μας. Η δημοκρατία που προτιμά να χειραγωγεί και όχι να μορφώνει, που επιτρέπει τις μισαλλόδοξες ιδέες να βρίσκουν χώρο και ευήκοα ώτα σε απογοητευμένους ή απαίδευτους ανθρώπους. Η δημοκρατία που δεν επιβεβαιώνει το σκοπό της και δεν υπηρετεί τις ιδέες…