Τα τελευταία δέκα χρόνια η Ελλάδα βιώνει μία από τις δυσκολότερες περιόδους οικονομικής ύφεσης και αναπτυξιακής στασιμότητας, με πολλές αρνητικές επιπτώσεις σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής των ελλήνων πολιτών. Οι αγωνίες της καθημερινότητας και η αβεβαιότητα για ένα βιώσιμο μέλλον, ακόμη και για την εξασφάλιση των βασικών αγαθών, απασχολούν σχεδόν αποκλειστικά τον νεοέλληνα του σήμερα, παραβλέποντας τις περισσότερες φορές τα προβλήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον και την ενεργειακή πολιτική. Μήπως όμως μια στοχευμένη ενεργειακή πολιτική θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για μετάβαση σε μια βελτιωμένη καθημερινότητα των συμπολιτών μας υπό όρους οικονομίας, προστασίας περιβάλλοντος, δημόσιας υγείας…

  Σχόλιο με αφορμή τα εγκαίνια του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Αλεξάνδρειας έκανε η αντιπρόεδρος ξενοδόχων Ημαθίας και ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου «Μάνθος» στην Αλεξάνδρεια κα Ιωάννα Ντίνα. Στο σχόλιό της, μεταξύ άλλων, η κα Ντίνα εκφράζει την ικανοποίησή και τη χαρά της για τα εγκαίνια του ιστορικού αυτού έργου, παραβλέποντας συνειδητά τα όσα αρνητικά σχόλια ακούστηκαν και γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες. «Προτιμώ να χαρώ για το ότι μετά από τόσα χρόνια το όνειρο γίνεται πραγματικότητα.» λέει η γνωστή ξενοδόχος της πόλης μας. Διαβάστε ολόκληρο το σχόλιό της: Σαν πολίτης αυτής της πόλης σήμερα αισθάνομαι χαρούμενη και συγκινημένη για τα εγκαίνια…

  Σήμερα είναι κοινά αποδεκτό ότι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι διευρυμένος. Αποκτά έτσι ιδιαίτερη σημασία η σωστή επιλογή του κατάλληλου προσώπου, ώστε από τη θέση του Δημάρχου, να εξασφαλιστεί – πάντα σε ρεαλιστικά πλαίσια και με δεδομένη την οικονομική κρίση – η προκοπή και η ανάπτυξη ενός τόπου.   Τα σημάδια των καιρών σκιαγραφούν, μεταξύ άλλων, το προφίλ του υποψήφιου δημάρχου. Ποια πρέπει να είναι η προσωπικότητά του, δηλαδή τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ο υποψήφιος, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις και προσκλήσεις της νέας εποχής; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ηγέτη; Παρά τα όσα ενδεχομένως…

  Η ωμή αλήθεια για τα ψίχουλα των de minimis αποζημιώσεων και το      μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ στους αγρότες της Ημαθίας   Στις 15 Δεκεμβρίου 2018, με αφορμή τον αρχικό αποκλεισμό των συμπύρηνων ροδακίνων από τις αποζημιώσεις και τα ψίχουλα που είχαν ανακοινωθεί για τα επιτραπέζια ροδάκινα, είχα επισημάνει με δήλωσή μου τον εμπαιγμό της κυβέρνησης Τσίπρα κατά του αγροτικού κόσμου της Ημαθίας. Η άποψη που τότε διατύπωσα πως πρόκειται για έναν “κατά συρροή εμπαιγμό του αγροτικού κόσμου”, δυστυχώς επιβεβαιώθηκε μια ακόμη φορά, από τις τελικές αποφάσεις για τις de minimis αποζημιώσεις των ροδακινοπαραγωγων. Μια υπόθεση που οι τοπικοί και κεντρικοί…

  Θα προσπαθήσω να σχολιάσω ένα θέμα που τέθηκε από τους πολίτες και δημοσιεύτηκε εδώ στο Roumlouki.gr. Αυτό το φαινόμενο που παρατηρείται με τους κάδους, είναι πολύ ενδιαφέρον και υπάρχουν αρκετές ερμηνείες: Ψυχολογικές και  κοινωνικές. Θα αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες. Δεν υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια, ακριβώς επειδή, πρόκειται για ένα σύνθετο πρόβλημα, που αφορά και ξεχωριστά τον καθένα αλλά και σαν ολική λειτουργία της τοπικής κοινωνίας. Κοινωνική αδιαφορία μέσα στο πλαίσιο που προάγει η κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής μας που είναι ο ακραίος ατομικισμός. Η μη-συνοχή της τοπικής κοινωνίας όσον αφορά τα κοινά προβλήματα Μεσσιανισμός : Κάποιος άλλος (γενικά και…

  Οι γονείς και η πορεία του εφήβου προς την ανεξαρτησία Καθώς το παιδί πορεύεται προς την εφηβεία και την ενηλικίωση αναζητά όλο και περισσότερη ελευθερία. Ο προσωπικός του χώρος και χρόνος γίνεται πιο σημαντικός τόσο εντός όσο και εκτός σπιτιού. Αρχίζει πλέον να διεκδικεί εξόδους χωρίς τους γονείς αλλά με παρέες συνομηλίκων. Η «σύγκρουση» με τους γονείς είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Όσον αφορά τους γονείς : μπορεί να υπάρχουν ανάμεικτα  συναισθήματα: χαρά και υπερηφάνεια που το παιδί τους μεγαλώνει αλλά ταυτόχρονα φόβος και άγχος για τις δυσκολίες και τους κινδύνους που μπορεί να συναντήσει.  Πώς μπορούν λοιπόν οι γονείς να αντιμετωπίσουν την ανησυχία τους και παράλληλα να προστατεύσουν…

  Με ανησυχία αλλά και αγωνία η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω από το λεγόμενο «Μακεδονικό».   Προσέρχομαι στον δημόσιο διάλογο όχι προφανώς ως ειδικός αλλά ως ενεργός πολίτης με καθαρή πολιτική ταυτότητα και ασφαλώς χωρίς ενοχές ή προκαταλήψεις.   Σπεύδω επίσης να δώσω εξαρχής κάποιες πληροφορίες και συνιστώ στους κακόπιστους όταν αργότερα διαφωνήσουν με την άποψη μου να ξαναδιαβάσουν αυτή την παράγραφο.   Ήμουν ο αντιδήμαρχος Βέροιας με -Δήμαρχο τον Α. Βλαζάκη- στις αρχές της δεκαετίας του’90, που μαζί με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας Γ. Χασιώτη, τον Δ. Βλαχόπουλο και τον αείμνηστο Σ. Παναγιωτίδη…

  Η γκρίνια που εκφράστηκε από πολίτες αλλά και πολιτικούς για τις χιονοπτώσεις των τελευταίων ημερών εγείρει κάποια ερωτήματα: Είναι δικαιολογημένη; Ποιοι γκρινιάζουν; Έχει ευθύνες ο δήμος Αλεξάνδρειας; Καταρχήν είναι δικαιολογημένη. Οι δημότες έχουν κάθε δικαίωμα να ασκούν κριτική για την αποτελεσματικότητα ή μη του μηχανισμού που είναι αρμόδιος για τέτοιες έκτακτες περιστάσεις. Αυτοί πληρώνουν. Όσον αφορά τον βαθμό που ασκείται αυτή η κριτική, είναι υπεύθυνος ο καθένας. Όλοι κρινόμαστε άλλωστε. Ακούσαμε για παράδειγμα υποψήφιο δήμαρχο να ασκεί κριτική για την κακή αντιμετώπιση της χιονόπτωσης από την πλευρά του δήμου, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος δεν πήρε ένα φτυαράκι…

  Πολλά θα μπορούσε να πει και να αναλύσει κάποιος, με ειλικρινή και αυτοκριτική διάθεση, για τον τρόπο ζωής των σύγχρονων Ελλήνων. Βασική προυπόθεση όμως είναι να θέσει και τον εαυτό του (μου) στην αναλυτική παρατηρησιακή ακρίβεια ενός  κοινωνικού «μικροσκοπίου». Αλλά λόγω της αρχής της απροσδιοριστίας του Heisenberg, δεν υπάρχει κάποιο όργανο ή μέθοδος (συνήθως στατιστική), που θα μπορούσε να μετρήσει με ακρίβεια, ταυτόχρονα, τις διάφορες κοινωνικές παραμέτρους. Αυτές είναι: Η Εργασία, η Κοινωνική συμπεριφορά, η Αλληλεγγύη (ή η έλλειψη της), η Αντίσταση σε θεμελιώδη ζητήματα καταστροφής του κοινωνικού ιστού (μισθοί, ασφάλιση, δημόσια υγεία), η Παιδεία, η συμμετοχή στα κοινά…

  Η σημασία της κριτικής σκέψης στον σύγχρονο άνθρωπο Σκέφτηκα να γράψω το παρόν άρθρο, με αφορμή του άρθρου που δημοσιεύτηκε εδώ, στο roumlouki.gr σχετικά με κάποιο γεγονός, που υποτίθεται ότι συνέβη στο κέντρο υποδοχής προσφύγων, με τίτλο « Τι συμβαίνει με το “ξηλωμένο”  εκκλησάκι στο 722 ΤΜΧ Αλεξάνδρειας». Αλλά, δεν θα αναφερθώ στο συγκεκριμένο γεγονός παρά θα σχολιάσω, γενικότερα, τον τρόπο σκέψης ορισμένων ανθρώπων, απέναντι σε «πληροφορίες» που δέχονται. Παρά την αλματώδη ανάπτυξη της Επιστήμης, ειδικά τα τελευταία 100 χρόνια, ένα μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού, εξακολουθεί να διακατέχεται από ιδεοληψίες και πεποιθήσεις οι οποίες, εντάσσονται στα πλαίσια της…